Πρόκειται για την πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του προβλήματος της υπογονιμότητας και εφαρμόζεται κυρίως σε δύο περιπτώσεις: Α) Σε γυναίκες οι οποίες δεν παρουσιάζουν φυσιολογική ωορρηξία και Β) Σε γυναίκες που έχουν φυσιολογική ωορρηξία αλλά παρουσιάζουν ανεξήγητη υπογονιμότητα.

Στην πρώτη περίπτωση, όπου η ωορρηξία δεν είναι τακτική, ο σκοπός είναι να διεγερθούν οι ωοθήκες ώστε να παράγεται ένα ωάριο κάθε μήνα. Αυτό επιτυγχάνεται πολύ εύκολα είτε με τη χορήγηση κατάλληλων φαρμάκων στην αρχή του κύκλου όπως είναι η Clomiphene είτε με μικρές δόσεις γοναδοτροπινών.

Στη δεύτερη περίπτωση ο σκοπός είναι να διεγερθούν κατάλληλα οι ωοθήκες, ώστε να παράγουν δύο ή περισσότερα ωάρια. Πιο συγκεκριμένα τα φάρμακα που δίνονται προκαλούν πολλαπλή ανάπτυξη ωοθυλακίων στις ωοθήκες και έτσι αυξάνουν τον αριθμό των παραγόμενων ωαρίων και κατά συνέπεια την πιθανότητα σύλληψης ανά κύκλο. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με τη χορήγηση γοναδοτροπινών. Η μέθοδος αυτή συνήθως συνδυάζεται και με σπερματέγχυση (IUI). Το μειονέκτημα ίσως αυτής της μεθόδου είναι ότι αυξάνεται σημαντικά και η πιθανότητα πολύδυμης κύησης με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αυτή έχει.

ΕΝΤΥΠΟ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗΣ ΓΙΑ ΩΟΘΥΛΑΚΙΟΡΡΗΞΙΑ